Avusturya-Macaristan'da Dr. Eanuel Herrmann, bir mektup yazmak için harcanan zaman ve çabanın gönderilen mesajın boyutuyla orantılı olmadığını belirten bir makale yazdı.

 

Kısa ve verimli iletişim için daha pratik ve daha ucuz bir yöntemin uygulanması gerektiğini öne sürdü. Böylece açık kahverengi 8.5 x 12 cm dikdörtgen ve arkasında kısa bir mesaja yer verilen kartpostal ortaya çıktı. Kartpostal, sağ üst köşede normal bir mektubun yarısının fiyatına mal olan 2 Kreuzer damgası içeriyordu.

1880'lerde birçok kartpostal, mesaj tarafında başlangıçta sadece siyah, fakat giderek daha fazla renkte küçük çizimler veya tasarımlarla (vinyet) basıldı. Zamanla Almanya kromolitografi endüstrisine hâkim olmaya başladı. Bunların çoğu bir kasabayı ve “Selamlar” ifadesinin resimlerini içeriyordu.

 

On yılın sonunda Paris'te gerçekleşen 1889 Sergi Fuarı'nda ilk kez sahneye çıktı. Fransız gravürcü Charles Libonis, o zamanlar dünyanın en yüksek kulesi olan Eyfel Kulesi’nin  yer aldığı etkinlik için kartpostallar tasarladı. 

1890'larda fotoğrafçılık kartpostallarda kullanılmaya başlandı ve popülaritesi giderek arttı. Fotoğraflanan konuların başında kentsel sokak sahneleri ve genel görünümler yer aldı.

 

Yüzyılın başında Kodak, kartpostallarla aynı boyutta negatiflere sahip “3A Katlanır Cep” kamerasını piyasaya sürdü ve böylece kırpmadan, doğrudan kartpostal stokuna geçiş sağlanabildi.

1902'de İngiliz Postanesi normalde adrese ayrılan tarafın yarısına mesajların yazılmasına izin vererek kartpostalların bölünmüş arka döneminin yolunu açtı. Bu, kartın arka tarafını tamamen bir görüntü ile doldurmayı sağladı.

 

Alman kökenli Curt Teich, 1908'de Curt Teich Co. portföylerine kartpostallar tanıttı ve dünyanın en büyük görüş ve reklam kartpostalları yazıcısı oldu. Teich, mürekkebin kurumasını hızlandırmak için hafif kabartmalı kağıt kullanmanın avantajlarının farkına vardı ve bitmiş ürünün daha parlak renkleri korumasına izin verdi. Ketenlere benzeyen dokuları nedeniyle de, bu kabartmalı kartpostallar “keten kartlar” olarak bilinir hale geldi.

Carte-maximum (maksimum kart veya maxicard) ifadesi ilk olarak 1932'de, Lecestre adlı bir koleksiyoncu bu filateli öğenin tasarımını detaylandıran Le Libre Échange hakkında bir makale yayınlandığında kullanıldı. 

 

Bir maxicard, posta pulu içeren resim kartpostalından ve kartın resim tarafına yapıştırılmış bir “iptal işareti”nden oluşur. “Maksimum uyum” içerisinde olmaları için tüm bu üç ögenin temaları; güdüler, zaman ve yer bakımından eşleşmeleri gerekir. Maksimum kartların incelenmesi, oluşturulması ve toplanmasına ise “maksimum” denmektedir.

14 Temmuz 2005'te kartpostal gönderimi dijital çağa adapte edilerek Postcrossing adı altında bir platformda birleştirildi. Bu web sitesi platformu, kartpostal almayı seven ancak onları değiştirebileceği pek çok insan bilmeyen Portekizli bir yazılım mühendisi Paulo Magalhães tarafından inşa edildi. Böylece boş zamanlarında kartpostal göndermekten ve almaktan hoşlanan diğer insanlarla bağlantı kurmak için bir web sitesi kurmuş oldu.

 

Platform üzerinden bugüne kadar 52 milyondan fazla kartpostal takas edildi ve bu sayı her geçen gün artmaya devam etmektedir.